Zaliczenie danego dobra do majątku osobistego oznacza, że:
> małżonek, do którego to dobro należy, może nim swobodnie dysponować, bez potrzeby uzyskiwania zgody męża czy żony,
> z tego dobra mogą być ściągnięte tylko długi tego małżonka, do którego to dobro należy. Innymi słowy majątek osobisty jest zupełnie niedostępny dla komornika, jeśli:
> dłużnikiem jest drugi z małżonków,
> małżonek będący wyłącznym właścicielem danego dobra zgodził się na zaciągnięcie długu przez męża i żonę. Zgoda małżonka oznacza w tym wypadku tylko tyle, że wierzyciel może przymusowo, za pośrednictwem komornika, ściągnąć swą należność z majątku wspólnego małżonków.

PRZYKŁAD

Jeśli wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za usługi osobiste świadczone przez jednego z małżonków w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie stanowią dorobku małżeńskiego, to komornik może je zająć na poczet długu tego tylko małżonka. Drugi z małżonków nie może podjąć działań, które zmierzałyby do wyłączenia ich spod egzekucji. Wchodzi to w rachubę tylko wtedy, gdy dane dobro należy do majątku dorobkowego.