Kara umowna jest uregulowana w art. 483 i 484 kodeksu cywilnego. Z pierwszego przepisu wynika, że kara umowna może być zastrzeżona wyłącznie wtedy, gdy dłużnik zobowiązał się spełnić świadczenie niepieniężne, np. dostarczyć towar, wykonać usługę, powstrzymać się od określonych działań. Nie można natomiast zastrzec kary umownej w sytuacji, gdy dłużnik zobowiązał się zapłacić określoną kwotę, np. za dostarczony towar. W takiej sytuacji drugiej stronie przysługują odsetki, a nie kara umowna.

Najnowszy wyrok Sądu Najwyższego to potwierdza. Bo w tej sprawie - jak powiedział sędzia Józef Frąckowiak - kara umowna była przewidziana nie za niezapłacenie w terminie rat leasingowych, tylko na wypadek odstąpienia z tego powodu przez leasingodawcę od umowy.