Ustawa o informowaniu to efekt wdrożenia do polskiego systemu prawnego dyrektywy 2002/14/WE ustanawiającej ogólne warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej. Precyzuje ona minimalne wymagania, jakim powinny odpowiadać odpowiednie przepisy krajowe. Według dyrektywy informowanie oznacza przekazywanie przedstawicielom pracowników przez pracodawcę danych, aby mogli zaznajomić się z przedmiotem sprawy i ją zbadać. Z kolei przeprowadzanie konsultacji to wymiana poglądów oraz nawiązanie dialogu między przedstawicielami pracowników i pracodawcą.

W dalszych punktach dyrektywa rozwija te pojęcia. Informowanie i przeprowadzanie konsultacji obejmuje:

> informowanie o rozwoju działalności oraz sytuacji ekonomicznej,

> informowanie i przeprowadzanie konsultacji w sprawach dotyczących sytuacji, struktury i prawdopodobnego rozwoju zatrudnienia oraz przewidywanych środków, w szczególności gdy istnieje zagrożenie zatrudnienia,

> informowanie i przeprowadzanie konsultacji w sprawach dotyczących decyzji, które prawdopodobnie będą prowadziły do istotnych zmian w organizacji pracy lub w stosunkach umownych.