10 listopada 1918 r. około godz. 7 z internowania w Magdeburgu przybył do Warszawy Józef Piłsudski. Na dworcu przywitał go książę regent Zdzisław Lubomirski, a meldunek złożył komendant naczelny POW na Królestwo Tadeusz Kasprzycki.

Wmieście przebywało jeszcze ok. 30 tysięcy Niemców wojskowych i urzędników. Rozbrajanie kompletnie zdemoralizowanych okupantów przez różne organizacje zarówno piłsudczykowskie, jak i endeckie przebiegało właściwie bez przeszkód, broniły się tylko oddziały policyjne w ratuszu przy pl. Teatralnym i w kilku innych miejscach. Polscy żołnierze obsadzili komendę miasta, dworce kolejowe i magazyny.

11 listopada na Pałacu Namiestnikowskim zawisła polska flaga, a Rada Regencyjna dekretem oddała Józefowi Piłsudskiemu naczelne dowództwo nad tworzącym się wojskiem. Tego dnia w Compiégne pod Paryżem podpisano zawieszenie broni na froncie zachodnim i tegoż dnia Niemcy zostali wypędzeni z Warszawy. Wszyscy trzej zaborcy przegrali wojnę. Po 123 latach zniewolenia kraju spełniły się marzenia pokoleń Polaków nastała niepodległość.