Jan van Eyck urodził się między 1385 a 1390 rokiem we wsi Maaseyck nieopodal Maastricht. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1420 r.: w antwerpskiej gildzie zaprezentował obraz przedstawiający głowę Madonny. Od 1422 r. pracował w Hadze jako nadworny malarz Jana Bawarskiego. Po śmierci mocodawcy w 1425 r. zatrudniał go książę Filip Dobry, Walezjusz panujący w Burgundii. Przez rok pracował na dworze władcy w Lille, a następnie w Brugii, gdzie pozostał do śmierci. Pełnił tu funkcje malarza i doradcy; powierzano mu także misje dyplomatyczne, m.in. pośredniczył w małżeństwie księcia z Izabellą Portugalską (1428 1429), której namalował dwa ( niezachowane) portrety. W 1431 r. nadzorował budowę nowego książęcego zamku. Otrzymywał też zlecenia od prywatnych klientów i Kościoła (najsłynniejsze dzieło to zakończony w 1432 ołtarz do katedry w Gandawie). Zmarł w 1441 r. w glorii największego malarza swoich czasów. Do dziś zachowało się niewiele ponad tuzin jego prac.