Podatek od spadków i darowizn płaci się dopiero po otrzymaniu decyzji urzędu skarbowego ustalającej jego wysokość (chyba że pobrał go notariusz). Musi być zapłacony w ciągu 14 dni od doręczenia tej decyzji. Można się odwołać od niej do izby skarbowej, a potem wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Jego orzeczenie zaś jest zaskarżalne do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Trzeba jednak pamiętać o zasadzie, że wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji podatkowej, czyli że płacić trzeba, chyba że uzyska się indywidualną ulgę w postaci np. rozłożenia zapłaty podatku na raty, odroczenia jego płatności. W rachubę wchodzi także wstrzymanie wykonania decyzji do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu. Rozłożenie na raty i odroczenie płatności wiąże się jednak zasadniczo z koniecznością wnoszenia tzw. opłaty prolongacyjnej w wysokości połowy karnych odsetek za zwłokę w spłacie zaległości podatkowych, jeśli gmina taką wprowadziła. Co do zasady nie jest też wykluczone umorzenie - w całości lub w części - niezapłaconego w terminie podatku albo odsetek za zwłokę, a także opłaty prolongacyjnej (art. 67 ordynacji podatkowej). W praktyce tego rodzaju ulga jest czymś wyjątkowym.

W odniesieniu m.in. do podatku spadkowego na wszystkie ulgi musi przedtem wyrazić zgodę gmina, której budżet ta danina zasila.