Każdy z nas zna się na polityce i na wychowywaniu dzieci. Z niejasnego zatem powodu popełniamy szkolne błędy. Rozpieszczamy, manipulujemy uczuciami. Dzieci płaczą, kopią, nie śpią, nie jedzą. Chodzą w pampersie do matury. Superniania jest programem telewizji pop, który oglądamy bez zażenowania. Pop, bo nie mądrzy się i dotyczy spraw powszechnych. A nie żenuje - bo nie osądza, nie błaznuje, tylko podsuwa rozwiązania. Bez nachalnej dydaktyki namawia do uwagi w relacjach z dziećmi. Niania widzi wszystko, niańczy dzieci i rodziców pospołu.

Telewizyjni rodzice podejmują próbę. Dziecko to czuje i widzi. A wspólny wysiłek rodzinny buduje. Odmiana dokonuje się w rodzicach. Porażki rodzicielskie mają często źródło w chorych relacjach małżonków. W niewypowiedzianych żalach. Rodzina wychodzi "nareperowana". Wraz z nimi szansę na reperację zyskują widzowie przed telewizorem.