Teatr Ósmego Dnia w Poznaniu powstał jako zespół studencki w 1964 r. 15 lat później uzyskał status sceny zawodowej. W 1985 r. został formalnie rozwiązany, a większość grupy wyemigrowała do Włoch. Reaktywowany został w 1989 r. Sukcesy zaczął osiągać po objęciu kierownictwa przez Lecha Raczaka w 1968 r. On to, opierając się na metodzie aktorskiej Jerzego Grotowskiego, stworzył oryginalny teatr polityczny. Widowisko "Jednym tchem" (1971) nawiązywało do krwawo stłumionych demonstracji na Wybrzeżu. Kolejne: "Musimy poprzestać na tym, co tu nazwano rajem na ziemi" (1975), "Przecena dla wszystkich" (1977), "Ach, jakże godnie żyliśmy" (1979), "Więcej niż jedno życie" (1981) były ironicznymi komentarzami do rzeczywistości PRL. Teatr nazywany sumieniem lat 70. nieustannie borykał się z cenzurą. W stanie wojennym występował nielegalnie, na ulicach i w kościołach: "Raport z oblężonego miasta" (1983), "Cuda i mięso" (1984), "Piołun" (1985). Od powrotu do kraju zespołem kieruje Ewa Wójciak. Powstały m.in. "Requiem" (1992), "Szczyt" (1998), "Arka" (2000).