STANISŁAW WYSPIAŃSKI

pierwszy, w 1901 r., w Krakowie, ujął w jednym spektaklu wszystkie części dramatu Mickiewicza.

CZTERY INSCENIZACJE DAŁ

przed wojną Leon Schiller, jedną w Sofii. Wydobył misteryjność, podkreślony trzema krzyżami monumentalizm i muzyczność tekstu.

JERZY GROTOWSKI W 1961 R.

wyeksponował obrzędowość oraz wspólnotę ludzi, co zaznaczył mieszając aktorów z widzami.

CAŁĄ "WIELKĄ IMPROWIZACJĘ"

jako pierwszy, w interpretacji Gustawa Holoubka, pokazał Kazimierz Dejmek w 1967 r. Spektakl zdjęto jako krytyczny wobec ZSRR.

KONRAD SWINARSKI W 1973 R.

z Jerzym Trelą jako Konradem wyreżyserował słynny spektakl o przezwyciężaniu przez człowieka ludzkich i ziemskich ograniczeń.

JERZY GRZEGORZEWSKI

pokazał opozycję między przeszłością i współczesnością, tym, co martwe w tradycji i co żywe.