Jedyna przerwa ze względu na bezpieczeństwo i higienę pracy, której długość została określona przepisami, to przerwa dla osób pracujących przy komputerach. Wynosi ona 5 minut, a pracownik powinien z niej korzystać po przepracowaniu każdej godziny (§ 7 pkt 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, DzU z 1998 r. nr 148, poz. 973). Pracodawca musi zapewnić te przerwy, jeśli nie jest w stanie zagwarantować przemiennej pracy związanej z obsługą monitora ekranowego z innymi rodzajami prac nieobciążającymi wzroku i wykonywanymi w innych pozycjach ciała - przy nieprzekraczaniu godziny nieprzerwanej pracy przy obsłudze monitora ekranowego. W innych wypadkach przepisy nakładają na pracodawców obowiązek udzielania przerw ze względu na bhp, ale nie ustalają ani ich długości, ani ilości (por. § 79 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, DzU z 2003 r. nr 169, poz. 1650). Podobnie jest z pracownikami zatrudnionymi w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia. Art. 145 k.p. pozwala na wprowadzenie przerw w pracy wliczanych do czasu pracy, jako sposób na skrócenie czasu pracy poniżej ogólnych norm. Nie określa jednak, ile tych przerw ma być i jak długo mają trwać. Pracodawca musi więc tego dokonać albo w układzie zbiorowym pracy (jeśli jest nim objęty), albo w regulaminie pracy, albo w obwieszczeniu - gdy nie obowiązuje u niego żaden z wymienionych aktów.