Przepisy dotyczące korekt mówią tylko o sprzedaży. Jak więc ma się to do aportu? Otóż art. 2 ustawy o VAT w sposób szczególny definiuje pojęcie sprzedaży. Wynika z niego, że ilekroć w ustawie mowa jest o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Pojęcia tego nie należy zatem utożsamiać ze sprzedażą w rozumieniu kodeksu cywilnego, jest ono znacznie szersze i obejmuje prawie wszystkie transakcje podlegające VAT.

Skoro w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o VAT wprowadzono zwolnienie dla czynności wniesienia aportu, to należy domniemywać, że co do zasady jest to czynność podlegająca VAT. Jest to więc odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez taką odpłatną dostawę należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. A w świetle art. 7 ust. 2 odpłatną dostawą jest również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem (jeśli wcześniej przy ich zakupie został odliczony VAT). Jeśli zatem wniesienie środka trwałego aportem do spółki jest odpłatną dostawą, to w efekcie jest także sprzedażą.

Wniesienie środka trwałego aportem do spółki - jeśli ma miejsce przed upływem 5 lub w przypadku nieruchomości 10 lat od przyjęcia go do używania, powoduje - zgodnie ze stanowiskiem MF - że zastosowanie ma art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, mówiący o korektach w razie sprzedaży. A ponieważ aport jest czynnością zwolnioną, należy przyjąć, że za pozostały okres korekty ów środek trwały jest wykorzystywany w 100 proc. wyłącznie do czynności zwolnionych z VAT. To prowadzi do utraty prawa do odliczenia części VAT naliczonego przypadającej na pozostały okres korekty (np. gdy budynek zostanie wniesiony aportem w drugim roku używania, podatnik traci prawo do odliczenia 8/10 VAT naliczonego).