Wy, którzy jesteście Bożymi wojownikami
I jego zakonu,
Proście od Boga pomocy
A ufajcie Jemu,
Iż ostatecznie zawsze z Nim zwyciężycie!
Chrystus wam za szkody odpłaci,
Stokroć więcej obiecuje;
Jeśliby kto dla niego żywot oddał,
Wieczny mieć będzie;
Błogosławieństwo każdemu, kto w prawdzie
umrze!
Tenże Pan rozkazuje nie bać się
Tych, którzy zabijają ciało,
Rozkazuje złożyć żywot
Z miłości do bliźnich.
Dlatego strzelcy, kopijnicy
Stanu rycerskiego,
[Z] sulicami i cepami
Ludzie różnego stanu,
Wspomnijcie wszyscy na szczodrego Pana!
Nie bójcie się nieprzyjaciół,
Nie zważajcie na [ich] rzeszę,
Swego Pana miejcie w sercu,
Dla Niego i [wraz] z nim wojujcie,
A przed nieprzyjaciółmi nie uciekajcie!
Dawno Czesi powiadali
I przysłowie mieli,
Że pod dobrym panem
Dobra jazda bywa.
Wy, ciury i trabanci,
Wspomnijcie na duszę,
Dla chciwości i rabunku
Nie narażajcie życia
A na łupach się nie zatrzymujcie!
Hasło wszyscy pamiętajcie,
Które wam przekazano,
Swych hetmanów słuchajcie,
Strzeż druhu drugiego
Pilnuj i trzymaj się każdy swego szyku!
I z tym wesoło krzykniecie
wypowiadając: "Na nich, hurra na nich!"
Broń w swych rękach wypróbujcie,
"Bóg Pan nasz!" - krzykniecie.

Ten piętnastowieczny chorał (tytuł czeski "Ktožjsúbožíbojovníci"), który zagrzewał do walki taborytów, do dziś pozostaje jedną z czeskich pieśni narodowych. Autorstwo słów przypisuje się Janowi Čapkowi (zm. po 1429 roku), a melodię zapożyczono od pieśni maryjnej "Avecelsiconditorissponsareligiosa". Pieśń powstała najprawdopodobniej w lipcu 1420 roku, kiedy taboryci przybyli z odsieczą pod Pragę obleganą przez wojska pierwszej krucjaty antyhusyckiej. Szybko zyskała ogromną popularność, nadając walce taborytów wymiar religijny i moralny. Po upadku ruchu husyckiego została zapomniana. Pamięć o niej odżyła w XIX wieku, w czasach czeskiego odrodzenia narodowego.

przeł. Krzysztof Kowalewski