STANOWISKO MINISTERSTWA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ (BPM-079-JKM/07)
z 15 czerwca 2007 r.
W SPRAWIE ORZEKANIA O NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI

W związku z pytaniem DF: czy wyroki sądu pracy i ubezpieczeń społecznych stanowią podstawę do zaliczenia danej osoby do osób niepełnosprawnych i czy można na ich podstawie starać się o dofinansowanie wynagrodzeń i składek ZUS, należałoby najpierw wyjaśnić, jakie wyroki sądu pracy i ubezpieczeń społecznych autor miał na myśli. Prawdopodobnie chodzi o wyroki sądu wydane w postępowaniu odwoławczym od:
¦ orzeczenia wydanego przez wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności (art. 6c ust. 8 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych),
¦ decyzji organu rentowego w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości (art. 118 ust. 7 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). W pierwszym wypadku, jeśli sąd - rozpatrując odwołanie od orzeczenia wydanego przez wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności - orzekł w zakresie żądania strony, tj. ustalił niepełnosprawność lub stopień niepełnosprawności strony, uznać należy za uzasadnione respektowanie takiego wyroku i jego wykonanie.

Ponieważ w obowiązujących przepisach brakuje jednoznacznego wskazania organu właściwego do wykonania wyroku sądu w sprawach z zakresu orzecznictwa o niepełnosprawności - można przyjąć, że wyroki te są orzeczeniami o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności. Zatem prawomocny wyrok sądu zaliczający osobę do osób niepełnosprawnych daje podstawę - stosownie do art. 365 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe - do traktowania tej osoby za osobę niepełnosprawną w rozumieniu przepisów ustawy o rehabilitacji (również w celu uzyskania dofinansowania wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne).

W drugim wypadku - prawomocny wyrok sądu zmieniający decyzję ZUS i przyznający prawo do renty z tytułu: całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, całkowitej niezdolności do pracy lub częściowej niezdolności do pracy ma powagę rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.). Tym samym daje podstawę do traktowania osoby za osobę niepełnosprawną przy odpowiednim zastosowaniu art. 5 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. Za powyższym przemawia również samo brzmienie art. 1 pkt 2 tej ustawy. Na jego podstawie za osoby niepełnosprawne można uznać osoby, których niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów.

Jan Krzysztof Mazurkiewicz, koordynator biura
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
Biuro Promocji i Mediów

Uwaga! Stanowisko MPiPS znajdziesz też na http://www.rp.pl/prawo/pisma