KROK 1. Wybieramy składniki wynagrodzenia wpływające na wysokość ekwiwalentu

Zasadniczo są to różne rodzaje wynagrodzeń i innych świadczeń ze stosunku pracy z wyłączeniami wymienionymi w § 6 rozporządzenia. Podstawowe świadczenia, które pomijamy, to:

• ¦ nagrody uznaniowe,
• ¦ zasiłki chorobowe, macierzyński i opiekuńcze (nie przysługują ze stosunku pracy, ale z ubezpieczenia społecznego),
• ¦ świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
• ¦ diety i inne należności z racji podróży służbowej.

KROK 2. Dzielimy składniki wliczane do ekwiwalentu za urlop na trzy grupy

Wyróżniamy następujące grupy składników:

• ¦ w stałej stawce miesięcznej - wliczamy do podstawy wymiaru ekwiwalentu w kwocie należnej w miesiącu ustania zatrudnienia,
• ¦ zmienne przysługujące za okres nie dłuższy niż miesiąc - uwzględniamy w podstawie wymiaru w średniej wysokości wypłaconej w ciągu trzech miesięcy poprzedzających miesiąc ustania zatrudnienia,
• ¦ w stałej stawce lub zmienne za okresy dłuższe niż miesiąc - uwzględniamy w podstawie wymiaru w średniej wysokości wypłaconej w ciągu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc ustania zatrudnienia.

KROK 3. Ustalamy podstawę wymiaru

Sumujemy wszystkie składniki wymienione w kroku 2.

Krok 4. Liczymy stawkę dzienną ekwiwalentu

Dzielimy podstawę wymiaru przez tzw. współczynnik ekwiwalentu za urlop. Jest to wskaźnik ustalany odrębnie dla każdego roku kalendarzowego, mający odzwierciedlać średnią liczbę dni roboczych w roku. W bieżącym roku wynosi 21.

Krok 5. Przechodzimy na stawkę godzinową

Uzyskany wynik w kroku 4 dzielimy przez osiem godzin.

KROK 6. Dokonujemy końcowych rozliczeń

Stawkę godzinową mnożymy przez liczbę godzin niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego.