System ochrony międzynarodowej znaków towarowych (zwany madryckim - od miasta, w którym powstał) opiera się na dwóch umowach międzynarodowych. Pierwszą jest porozumienie w tej sprawie (DzU z 1993 r. nr 116, poz. 514), drugą - protokół do niego (DzU z 2003 r. nr 13, poz. 129). Jego celem jest zaoszczędzenie zgłaszającym kosztów i wysiłku. W ramach systemu madryckiego można za pomocą jednego tylko wniosku zarejestrować znak we wszystkich państwach w tym systemie uczestniczących - zamiast zgłaszać go mozolnie w każdym z tych krajów oddzielnie.