Nie należy mylić miejsca zamieszkania z miejscem pobytu pracownika. Miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 25 k.c.). Na to pojęcie składają się trzy elementy: miejscowość w znaczeniu administracyjnym, miejsce faktycznego przebywania oraz wola stałego pobytu w danej miejscowości. O miejscu zamieszkania w wyznaczonej granicami administracyjnymi miejscowości decyduje faktyczne w niej przebywanie (por. postanowienie SN z 26 marca 1973 r., I CZ 38/73). Stanowi ono centrum życiowej działalności danej osoby (por. wyrok SN z 21 listopada 1966 r., II PR 512/66).

Mimo że podobieństwo między miejscowością, w której osoba zamieszkuje (art. 25 k.c.), i miejscowością stałego jej pobytu (art. 6 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności) jest ewidentne, to w świetle przepisów o podróżach krajowych trzeba je oddzielać. A to dlatego że pobyt może być czasowy albo stały w zależności od tego, czy przebywanie w niej łączy się z zamiarem pobytu stałego, czy czasowego.