Przy ochronie poufności pracodawcy trzeba odróżnić informacje będące przedmiotem tajemnicy przedsiębiorstwa od tego, co jest objęte zakazem konkurencji. Przy tajemnicy przedsiębiorstwa chodzi o informacje uzyskane od pracodawcy w związku z wykonywaniem zadań służbowych. Natomiast w zakazie konkurencji zawarte są też osobiste umiejętności pracownika, których ten zobowiązuje się nie wykorzystywać u konkurencyjnego pracodawcy.

Osobiste umiejętności, wiedza i doświadczenia pracownika nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. (zwłaszcza jeśli nabytych informacji nie można utrwalić lub przekazać innemu podmiotowi w postaci opisu, planu, rysunku itp.). W związku z tym zatrudnionemu wolno je swobodnie wykorzystywać w celach zawodowych. Szef może jednak ograniczyć posługiwanie się informacjami nabytymi mimo woli w związku z zajmowanym stanowiskiem poprzez wprowadzenie zakazu konkurencji (umowne ograniczenie pracownika w podejmowaniu działalności mogącej naruszyć interesy przedsiębiorcy).

Zakaz konkurencji to dodatkowe narzędzie, które umożliwia pracodawcy zintensyfikowaną ochronę jego tajemnic. Oczywiste jest bowiem, że jeśli pracownik podejmuje pracę u innego przedsiębiorcy, zwłaszcza na zbliżonym stanowisku, to z dużym prawdopodobieństwem będzie wykorzystywał informacje nabyte w pierwszej firmie. Jeżeli zatem szef wprowadzi pracownikowi zakaz konkurencji, to wyeliminuje lub ograniczy posługiwanie się przez niego informacjami poufnymi.

Wadą zakazu konkurencji po ustaniu zatrudnienia jest jego obowiązkowa odpłatność (art. 101§ 3 k.p.).