Informacje, które pracownik musi zachować w tajemnicy, należy interpretować zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy. W myśl tego przepisu "przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności".

Najważniejszym elementem tej definicji jest poufność, dlatego komentatorzy przyjmują, że tajemnicę przedsiębiorstwa stanowi każda poufna informacja mająca wartość gospodarczą. Przykładowo może to być informacja techniczna (np. projekty nieopatentowanych rozwiązań, modele rozwiązań technicznych), technologiczna (np. sposoby produkcji, system sprawdzania jakości), handlowa (np. lista dostawców, klientów, plany wydania książki przez wydawnictwo), organizacyjna (np. prognoza sprzedaży, system dystrybucji, procedury wewnętrzne, zasady organizacji i zarządzania, wysokość wynagrodzeń pracowników).

Aby więc uznać konkretną informację za objętą tajemnicą przedsiębiorstwa, wystarczy zakwalifikować ją jako poufną i mającą wartość gospodarczą. Zakresem tajemnicy nie mogą być natomiast objęte informacje powszechnie znane lub takie, o których treści każdy nimi zainteresowany może się legalnie dowiedzieć.