¦ Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w kodeksie pracy.

¦ Za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa swego działania lub zaniechanie, z którego wynika strata; nie odpowiada za korzyści, jakie pracodawca wskutek tego utracił.

¦ Pracownik nie odpowiada za szkodę w takim zakresie, w jakim pracodawca lub inna osoba przyczynili się do jej powstania albo zwiększenia.

¦ Pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a zwłaszcza nie odpowiada za szkodę wynikłą z działania w granicach dopuszczalnego ryzyka.

¦ Odszkodowanie musi odpowiadać wyrządzonej szkodzie, ale nie może przewyższać trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego danemu pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.

¦ Jeśli pracownik wyrządził szkodę umyślnie, ciąży na nim obowiązek naprawienia szkody w pełnej wysokości.

¦ To szef musi wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody, czyli na nim spoczywa ciężar dowodu w takich sprawach.

Odrębne zasady dotyczą odpowiedzialności za mienie powierzone pracownikowi (art. 124 - 127 k.p. oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 4 października 1974 r. w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie, tekst jedn. DzU z 1996 r. nr 143, poz. 663, i z 10 października 1975 r. w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu, tekst jedn. DzU z 1996 r. nr 143, poz. 662).